Skąd? Dlaczego? Po co? – Mam dla Was odpowiedzi!

Każdy rodzic boryka się z tysiącem pytań zadawanych przez swoje dziecko. W mniejszym lub większym stopniu na pewno każdy z nas potrafi odpowiedzieć na pytania o świecie, ale są takie pytania, na które odpowiedzi nie poznałam podczas mojej wieloletniej edukacji ani później, w dorosłym życiu. Dlaczego? Może nie zadawałam wystarczająco dużo pytań?

Kto pyta, nie błądzi. A zatem lecimy!

• Skąd się biorą dziury w serze?
• Dlaczego rekiny nie chodzą do dentysty?
• Dlaczego pingwinon nie marzną stopy?
• Dlaczego burczy nam w brzuchu?
• Jak powstają grzmoty i błyskawice?
• Dlaczego banany są krzywe?
• Które zwierzę jest najpotężniejsze?
• Dlaczego dzięcioła nie boli głowa od stukania w drzewo?
• Dlaczego mleko jest białe?

Na te i inne pytania my już znamy odpowiedzi. Te i wiele więcej znajdziecie w fantastycznej serii historyjek dla ciekawskich dzieci od wydawnictwa Prószyński Media.

Mowa o:

1.  Dlaczego mleko jest białe? (Susanne Orosz)
2.  Dlaczego rekiny nie chodzą do dentysty? (Petra Maria Schmitt, Christian Dreller)
3. Skąd się biorą dziury w serze?  (Petra Maria Schmitt, Christian Dreller)

Wszystkie trzy są fantastyczne. Zawierają proste opowiadania, w których bohaterowie zawsze zadają te „nieszczęsne” pytania. W tych historiach dzieci poznają świat, analizują rzeczywistość, czasem odwiedzają nowe miejsca, a innym razem zwyczajnie bawią się w domu i coś je zaskakuje, zastanawia. Jest jak w prawdziwym życiu. Treści są rzetelne i ładnie podane. Czytelnik rzeczywiście dowiaduje się czegoś z tych książek, ale nie jest zanudzany nadmierną ilością wiedzy, pozostawiono w nich miejsce na odkrycia, na poznanie, zgłębianie tej wiedzy. Tak powinno podawać się wiedzę dzieciom – odpowiadać na ciekawe, trudne, interesujące pytania. „Sprzedać” im tę wiedzę należy, nie wciskać.

Bardzo podoba mi się idea i forma tych książek. Głównie ze względu na sposób podania wiedzy, ale także na tematy, które zostały wybrane – jest trochę o zwierzetach, trochę o świecie niewidzialnym dla ludzkiego oka, trochę o zjawiskach przyrodniczych. Wszystko, co dla dorosłych staje się oczywiste, przestało być ciekawe, tu zostaje odświeżone, odgrzebane ze studni dziecięcej ciekawości.

Mój 7-latek wraca do tych pozycji chętnie i często, zadaje pytania, analizuje. Często wybiera te książki zamiast opowiadań i bajek. Ciekawość i wiedza wygrywają. Czy to nie powinno nam, dorosłym,  dawać do myślenia?

Polecam.

Aga